Qiz: nega bugun uyquga
töymagan ayiqpolvonga öxshab
mudrab ötiribsiz?
Yigit: uyquga töymadimda.
Qiz: nega uyquga töymadingiz?
Yigit: uxlolmadim.
Qiz: nega uxlolmadingiz?
Yigit shoshib nigohlarini boshqa
tarafga qaratdida. - qara
yomg'irni yog'ishini! Bugun
yomg'ir ostida sayr
qilmaymizmi?
Qiz bu taklifni jon deb qabul
qildi-yu, xozirgina bergan savoli
esdan chiqdi. Shuni istagandi
yigit.
Qiz uning nima uchun kechasi
uxlolmaganini, uxlash örniga
qurulishda ter töki
Dardimni xechkim bilmas.. 27
yoshgacha turmushga
chiqmaganligimning sababi
man tug'ma
nogironman..belimdan pasti
yaxshi
ishlamaydi..ko'rinmagan
doktrlar qolmadi ammo davosi
bo'lmagach yurishga bo'lgan
shaxdim so'ngandi.. ammo
Zafar degan inson orqalibu
umid tiklandi va bugun
professr tanishim oldiga
bordim dushanbadan boshlab
davolanaman oyoqqa turib
yurob ketishimni imkoni bor
endi shunda ham insonlarga
ishonmaymi ? !!!
inson o'ziga to'g'ri bo'lsa xech
kim unga ozorberishga x
Bizni oila unchalik ham katta
bolmagan oddiy oilalardan biri
edi. Biz dadam. Onam va opam
va men oddiy hayot
kechirsakda baxtli va inoq
hayot kechirar edik. Dadamlar
dehqonchilik bilan shugulanar
onamlar uyda bizni tarbiyamiz
bilan shugulanib uyimizdagi
kichikina dokonchani ochar bu
dokoncha rozgorimizni arang
tebratib turardi. Men
maktabning birinchi sinfda
opam esa oxirgi yakuniy
sinfda oqir edi kunlarning
birida uzoqdagi bir
qarimdoshimizni uyiga toyga
borib qaytayotganimizda
Куёв хат юборди.
Унда шундай ёзилганди:
«Ташқарида сенга ажойиб
ҳадя қолдирдим. Уни ол!
Мендан хавотир олма! Мен
кетдим. Тезда қайтаман!»
Ташқарига чиқиб қараса:
Мусҳаф, жойнамоз, бармоққа
тақиладиган электрон тасбеҳ,
тақвим ва «Зикрлар китоби»
бор эди.
Совғалар олдида яна бир
қоғозчани кўриб қолди. Очиб
қаради.
Унда:
«Сен қиладиган ҳар бир
савобли амал ажрига шерик
бўлишни хоҳлайман.
Жаннатда менсиз
қолишингни истамайман.
Қуръонни қўлингга
ушлаганингда, менга ҳам
м
Бир кун ўлиш учун ҳар куни
яшаймиз, бир кун яшаш учун
эса ҳар куни ўламиз…Натижа
бир хил, факат мақсадларда
тафоввут бор ..“Бугун оҳирги
кунингиз..” Жуда совуқ
эшитилади-я бу гап… Агар
ростдан ҳам инсон бугун
умрининг энг оҳирги кунини
яшаётганини била олганда
ўзини қандай тутган
бўларди? Эртага бу дунёда
бўлмаслигини била туриб
ҳам ёлғончиликдан
тийилмасмикин, тавба
қилишга муддат
қолмаганлигини била туриб
ҳам инсонлар дилини
оғритишда давом эта олишга
журъат қилармикин…?
Ме
2014 йил Дубайга саёҳатга
боргандим... Телефон
дўконларини айланиб юриб,
ўзимга бир телефон
аппарати ёқиб қолди ва 210
$ га сотиб олдим.
Бошка дўконга кирсам, айни
мен олган русумли телефон
110 $ дан сотилмоқда экан.
Мен дарров 100 $ қиммати
билан олганимга ҳайрон
бўлиб қайтариб беришни
ўйладим.
Чунки, мусофирчиликда 100
$ ҳам катта пул деб ўйлаб,
дўконга қайтиб бордим.
Сотувчи йигит афғонлик экан,
- "Бизда сотилган нарсалар
қайтарилиб олинмайди" -
деб қаттиқ туриб олди. Анч
— Суҳроб билан аввалига ҳеч чиқишолмасдим. У ўқишимиздаги энг олди йигитлардан бўлгани учун ҳам ўзига юқори баҳо берарди. Аммо вақт ўтгач, унинг илиқ меҳрини ҳис этдим. Севги изҳорлари, ҳар куни кимлардандир совғалар бериши, остонамдаги гулдасталар…
Хуллас, қиз бола бундай нарсаларга ҳам алданиб қолар экан. Суҳроб билан бир-биримизга кўнгил қўйдик. Аниқроғи, мен унга кўнглимни бердим, у эса дўстлари билан гаров ўйнаган экан. Бу хабарни дугоналаримдан эшитгач, қай аҳволга тушганимни тасаввур қ
Имоми Ҳофиз Шамсуддин Заҳабий ўзининг "Гуноҳи кабиралар" китобдан қуйидаги ривоятни келтирган.
Бир киши ҳикоя қилади: «Қўли елкасидан кесилган бир кишини кўрдим. У: «Мени кўрган ҳар бир инсон бирон кишига зулм қилмасин», деб нидо қиларди. Унга яқинлашиб: «Эй биродар, нима бўлди?» деб сўрадим. У:
«Fаройиб ҳодиса, – деб бошидан ўтганини сўзлаб берди. – Мен золимларнинг ёрдамчиларидан эдим. Бир куни каттакон балиқ тутган балиқчини кўриб қолдим ва унинг олдига келиб балиғини беришини сўрадим. У эс
Бир йигит ҳикмат ва тажриба эгаси бўлган бир донишманднинг олдига борди. Унга шундай шикоят қилди:
- Аёлимни биринчи бор кўрганимда, Аллоҳ дунёда бошқа бу каби гўзал аёлни яратмаган бўлса керак деб ўйлагандим. Унга гапириб бошлаганимдан сўнг эса, бу каби аёллар кўп эканини кўрдим. Унга уйланганимдан сўнг эса, унданда гўзал аёллар кўп эканини ҳис қилдим. У билан бироз муддат яшаганимдан сўнг эса, дунёдаги исталган аёл менинг хотинимдан яхшироқ эканига амин бўлдим.
Ҳаким киши шундай деди:
-
Бир мусулмон йигитнинг ҳикояси:
“Асримиз телефонлар ва телевизорлар - мониторлар ва экранлар асри бўлганидан ҳар куни ўнлаб-юзлаб номаҳрам аёлларга кўзимиз тушиши, афсуски, оддий бир ҳолатдек бўлиб қолди. Одатда кинофильм ва рекламалар учун энг чиройли қизлар танланиши ва уларни бизга жозибали кўрсатиш учун бутун бошли “гўзаллик индустрияси“ ишлаб тургани сабаб эркакларнинг аёллар чиройини белгилашдаги ўлчовлари ва талаблари жуда юқори бўлиб кетди.
Мен ҳам уйланиш масаласи қаршимдан чиққан
Мени Исмим Анвар Ёшим 24 Да Оилада 2 Фарзандмиз Мен ва Опам Нодира Опам 43 Ёш Фарзанли Эри бор Хуллас Опам Бизникига Мехмонга Келди уйимизда хечким юқ эди Нодира Опам билан кўришиб уйга кирдик Нодира Опам Душка Кириб Кеттилар Орқаларидан Пойлаб Не кўз билан Қарасам Опам бир арқон олиб ўзини осмохчи бўляпти,нима қилишимни билмай эшикни бор кучим билан итардим эшик қулф экан, опам сувни овози билан мени эшитмади ахийри эшикни бузиб ичкарига кириб опамни тохтатим опам қаршилик қилиб дод солиб йиғла
Баъзилар бошқаларни ўзига ўхшаб фикрламагани учун ёқтиришмайди.
Нотиқлар ўзлари ишонмайдиган гапларга бошқаларни ишонтирмоқчи бўлишади.
Ҳар бир одам – ўқилмаган китоб, дейилганидек, биз қўпинча бу китобнинг мазмунига эмас, муқовасига қараб, баҳо берамиз.
Бир вақтлар “Дўпписи тушиб кетса, пулга олдиради”, деган гаплар бўларди. Бугун хизмат кўрсатиш соҳаси анча ривожланиб кетди. Агар топиш-тутишингиз яхши бўлса, дўппингизни тушириб, яна олиб берадиганлар топилади.
У узатилгандан олгани
Дугоналари билан кечки овқатга бормоқчи бўлган қиз икки кун олдин янги кийим можаросини бошлади. Эркалик билан ота-онасини ноқулай аҳволга солар, кўнглига озор берадиган, ғурурини синдирадиган сўзларни гапирарди. Ота-онасининг қўли калталигини юзига солаётган қиз, уларни чорасизлиги туфайли надоматга қўяётганини мулоҳаза қилмас, шартакилигини қўймасди.
– Дугоналарим бир марта кийган либосини ҳеч қачон қайтиб киймайди. Мен бўлсам ялиниб-ёлвориб сизларга биттагина янги кўйлак олдиролмайман!, де
Кўр ва шол дўст эмишлар. Кўр шолни аравачага солиб, етаклаб юрар, шол кўр учун - кўз, кўр эса шол учун оёқ-қўл экан. Шу тариқа бир-бирларининг нуқсонларини тўлдириб, биргаликда истиқомат қилар эканлар. У пайтлар тиббиёт ривожланиб, уларнинг дардларига даво топилган бўлса-да, булар фақирликлари учун муолажага пуллари етмай, шу аҳволга сабр қилиб юраверарканлар.
Кунларнинг бирида икки дўст саҳронинг нариги томонидаги қўшни шаҳарга йўл олибдилар. Йўлда кетарканлар, шолнинг кўзи бир кўза олтинга