-Ketar bo`lsam bir kun dunyodan, Qabrimga gul ekib qo`yinglar. Yonar bo`lsam do`zax olovidan, Gulimga v sepib qo`yinglar. Eslab turing yomon bo`lsam ham, Yaxshi odam edi,deb aldab qo`ying. Yillar o`tib men sho`rlikni,unutsangiz ham, Uzoqlardan qabrimga ko`z tashlab qo`ying. Yozib qo`ying qabrimning marmar toshiga, Dunyoning men bilmagan go`zal so`zlarin. Bezak bering gullardan qora toshimga, Men ko`rmagan osmondagi yulduzni chizing. Yomonligim ko`rsatmang qiynoqda him, Azoblarga dosh bermay yonayoturman. Onajonim yig`latib yolg`iz qoldirdim, Endi bundan afslanib arosatdaman. Dunyoning ko`p ekan sinovi bisyor, Tug`ildimu qadam tashlab yura olmadim. Yog` dunyo ko`zlarimga,tezda bo`ldi tor, Qora ko`zim ko`r ekan,quyosh ko`rmadim. Yig`layverib qon qildim onam bag`rini, Ko`z yoshlarga cho`ktirib dunyoga keldim. Meni kimlar kutgan edi,sog`lomva kuchli, Afs taqdir xaziliga aylanib qoldim. Dardlar boshimga g`avg`olar solib, Chidolmayin baqirarman so`zsiz tillarim. O`tiribman yerda aqldan ozib. Hatto eshitilmas ekana unsiz faryodim. Hayol rib o`tiraman,boshqa ishim yo`q, Tug`ilganda men qayerdan kelgandim o`zi. Nega ko`zim oyoqlarim,tilim menda yo`q, Ruhim kelmay qoldi jannat,uyida balki. Ko`z yoshlarga cho`ktirib men yana ketarman, Meni joyim bu yer emas keldi ajalim. Azizlar qabrimga gul olib keling, Uni doim hidlasam sizni eslayman. Bag`ringiz ifori gullarda qolgan, Men gullarni bag`rimga bosib o`pgayman...